ظهر روزهای گرم بهاری مشاهده برخی چهره‌ها در شهرهایی که از آنها انتظار نمی‌رود کمی مایوس کننده است.
به گزارش تابناک مازندران، این روزها نامش را نمی دانیم چه بگذاریم کاهلی، بی پولی، بی مسئولیتی یا بی توجهی موجب شده است که برخی معابر و خیابان های اصلی شهر آمل جولانگاه برخی رفتارها و حرکت ها باشد.
مادری با چهره ای گندمگون که مشخص است مازندرانی نیست، با کودکی بر پشت روزهای زیادی است که در مقابل چشم همگان! دست گدایی به سوی عابرین و خودروهای عبوری دراز می کند.
ابتدای پل تاریخی آمل در خیابان مهدیه و میدان هفت تیر روبه روی سینما چهره این زن آشناست؛ زن خسته است و دلخور از بی توجهی عابرین...کودکش دائم بر پشت اوست و منتظر...
سکانس بعدی تکدی گری دختران خردسال در میدان 17 شهریور آمل است.. دختری که به دنبال خودروها می دود تا عایدی داشته باشد.
این چهره زشت از آسیب اجتماعی همیشگی در شهرهای شمالی به ویژه نباید نادیده گرفته شود.
تکدی گری زنان و دختران اما زنگ خطری بزرگتر نیز هست؛ حضور این زنان و کودکان در خیابان ها زنگ هشداری است تا از آسیبی کوچک به سوی خطری بزرگتر سوق پیدا نکند.
نکته جالب توجه این است که این متکدیان در معابر اصلی شهر گدایی می کنند و نه در کوچه ها و خیابان ها که حکایت ساز و آوازخوانان کولی در کوچه پس کوچه ها جداست.
معابری که هر روز شاهد تردد مسئولان است تاسف بار است که بگوییم این آسیب نگران کننده دیده نمی شود.
اگرچه آمل پایلوت طرح ساماندهی متکدیان شهرهای مرکزی مازندران شده است اما از این طرح ها تنها خبرهای خوش به گوش می رسد و هنوز از اقدام و عمل خبری نیست.
به نظر می رسد پیش از آنکه منتظر اجرای طرح ها و برنامه ها باشیم باید به خیابان ها بیاییم و آسیب ها را ببنیم و اقدام عملی انجام دهیم.
رفع همه مشکلات با پول و طرح های استانی و ملی رفع شدنی نیست کمی همت و توجه نیاز اصلی برای رفع شدن مسایل و مشکلاتی مانند چهره زشت تکدی گری از شهرها است.
یادداشت الناز پاک نیا-ایسنا