به گزارش
تابناک مازندران، احساس می شود بخشی از این ماجرا فرهنگی است. باید پذیرفت اگر کاستی در المپیک وجود داشته باشد این مسئله برای همه ورزشکاران یکسان است . هرگز اهل «ما» و «آن‌ها» کردن چه از دید مثبت و چه منفی نباشیم بپذیریم که حداقل در ورزشکاران ما معضلی فرهنگی وجود دارد.
دقایقی پیش تلویزیون سی بی سی کانادا مصاحبه‌ای را با آنتوان بوشارد جودوکار کانادایی پخش کرد، از او پرسیدند اوضاع تا حالا چطوربوده است ؟
وی پاسخ داد: «تجربه فوق العاده‌ایه. همه‌چیز خوبه. غذا عالی و دهکده بی‌نظیره. واقعا از بودن در اینجا لذت می‌برم».
و بلافاصله رفت سر بحث فنی و مسابقات و اینکه تمام تمرکزش روی بهترین عملکرد است.
حالا مقایسه کنید با مصاحبه‌های اعضای کاروان ایران، قادر میزبانی از جاده‌های برزیل شاکی بود. جودوکار از وضعیت غذا، والیبالیست از امکانات دهکده، پینگ‌پنگ بار از زمین و زمان! شاید بگویید کانادایی‌ها مشکلات مدیریتی ما را ندارند، ولی دهکده که دیگر که همان دهکده است!
به شما اطمینان می‌دهم که امکانات و شرایط جودوکار تیم ملی کانادا که سهمیه المپیک گرفته، در كشور خودش تقریبا از تمام ورزشکاران ایرانی بهتر است. اما در همین شرایط دهکده (که واقعا هم خوب نیست و رسانه‌های خارجی هم درباره کیفیتش گزارش‌هایی رفته‌اند) اصلا ذهنش را مشغول پرداختن به چیزی که فایده‌ای ندارد نمی‌کند. شرایط این است؟
بسیار خب! این تجربه المپیک من است! باید از آن لذت ببرم و شرایط هم برای همه یکسان است.
فکر می‌کنم بخشی از این ماجرا فرهنگی است. از منی که هرگز اهل «ما» و «آن‌ها» کردن چه از دید مثبت و چه منفی نیستم بپذیرید که این یکی حداقل در ورزشکاران ما معضلی فرهنگی است (اگر همه جا نباشد) دوست داریم تقصیر را بیندازیم گردن زمین و زمان. همه چیز را بد جلوه می‌دهیم، حالا اگر موفق شدیم که کاری فراانسانی کرده‌ایم. نشدیم هم که تقصیر شرایط است!
تنها کسی که در این میان، در مصاحبه‌اش درست تفکری شبیه همین ورزشکار کانادایی داشت بنا سرمربی کشتی فرنگی بود. وقتی بحث کیفیت و امکانات شد گفت:
«ما در چادر هم بخوابیم باید قهرمان شویم» لطفا از تفکر آقای بنا به تعداد تکثیر کنید روی کاغذ A4 بدهید دست کلیه اعضای کاروان.
شایعه شده است که «کاروان المپیک آمریکا» به جای دهکده المپیک در یک کشتی کروز مجلل اقامت دارد. طوری که الان عده زیادی اینطور فکر می‌کنند. در حالی که ماجرا اصلا اینطور نیست. از سال 1992 که سرانجام کمیته المپیک و فدراسیون جهانی پذیرفتند که بازیکنان لیگ حرفه‌ای NBA در تیم ملی بازی کنند، اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای شرطی گذاشت و آن اینکه بسکتبالیست‌ها موظف نباشند مانند سایر ورزشکاران در دهکده المپیک اقامت کنند. توجیه هم این بود که این ورزشکاران با دستمزدهای کلانی که دارند به زندگی لوکس عادت دارند و زندگی در شرایط «نامطلوب» کمپ المپیک برایشان سخت است.
این شرط پذیرفته شد و از المپیک بارسلون تا حال، هردوره اجرا می‌شود. این بار چون مقصد ریو بود و از آمریکا امکان سفر نه چندان طولانی با کشتی فراهم، بازیکنان تصمیم گرفتند با کشتی کروز به ریو مسافرت کنند و جالب اینکه این دوره برای اولین بار رسانه‌های آمریکایی به طور جدی این را مورد انتقاد قرار داده و از بسکتبالیست‌ها خواسته‌اند «مانند همه اعضای کاروان» در دهکده اقامت کنند.
پس لطفا بس کنید این شایعه عجیب و غریب را. حتی تصور اینکه تمام 554 ورزشکار آمریکا در یک کروز لوکس اقامت دارند هم خنده‌دار است. اکثر رسانه‌های ورزشی فارسی زبان هم به این اشتباهات دامن می زنند.
مسعود