تابناک هرمزگان، حسن عباسی؛ هر معامله و داد و ستدی دو سو دارد, یکی خریدار و دیگری فروشنده، معاملهای درست و قابل قبول است که هر دو طرف معامله طبق قانون و معاهدههای مرسوم از انجام معامله راضی و خشنود باشند. اگر در معاملهای یکی از طرفین به هر علّت رضایت نداشته باشد معامله مخدوش است.
گاهی ممکن است یکی از طرفین معامله متوجّه مخدوش بودن آن نباشد و اصطلاحاً «کلاه سرش» رفته باشد و خودش از معامله ناراضی نباشد ولی خداوند و طبیعت و توازن بین خوبیها و بدیها در دنیا انتقام لازمه از فرد کلاهبردار را به وقتش خواهد گرفت.
یکی از معاملات مرسوم و روزانه در تمام جوامع معاملهی بین «پزشک و بیمار» است، که طی این معامله بیمار در ازای پرداخت پول، تجربه، علم و مهارت پزشک را در جهت تشخیص و درمان بیماری خود یا اطرافیانش خریداری میکند.
معاملهی بین پزشک و بیمار نیز دو سویه بوده و هر دو طرف باید راضی و مطابق مقررّات عمل کنند. در این ارتباط به دلیل دردمندی و گرفتار بودن بیمار پزشک باید دقّت بسیاری داشته باشد تا معامله درست انجام شده و خدای نکرده کمفروشی و یا زیادهطلبی نداشته باشد زیرا که در اغلب موارد به دلیل شرایط روحی ، روانی و جسمیِ نامناسب، بیمار حاضر به پرداخت مبالغ غیرمتعارف و غیراصولی به پزشک میباشد، در چنین حالتی پزشک نباید وجوه غیرمتعارف را ولو اینکه بیمار و همراهانش پیشنهاد کننده باشند بپذیرد.
یکی از کارهای مذموم و ناپسند رایج در بین گروهی از پزشکان خصوصاً جراحان پدیدهای به نام زیر میزی گرفتن میباشد.
در چنین حالتی پزشک مربوطه خارج از عُرف معمول وجوه غیرقانونی و اضافهای تحت عنوان حق دست و یا جراحی از بیمار خود دریافت میکند که با تعرفههای قانونی مطابقت ندارد.
بهتر است ابتدا بدانیم چه پزشکانی زیر میزی دریافت میکنند
برخلاف تصوّر عموم، پزشکان زیرمیزی بگیر افراد باسوادتر و داناتری در رشتهی کاری خود نمیباشند و اغلب به دلیل ضعف در کار خود برای خود نمایی و مهم نشان دادن کاری که دیگر همکارانشان روزانه انجام میدهند خواهان مبالغ اضافهای از پول میباشند.
بیشتر این پزشکان به دلیل ضعف کاری برای نشان دادن اهمیّت کارشان در توضیح بیماری و عوارض کار برای بیمار و همراهانشان زیادهروی کرده و به گونهای بیماری را توضیح میدهند که گویا در دنیا هیچکس قادر به انجام آن کار نمیباشد.
مطلب دوّم اینکه اغلب پزشکان زیرمیزی بگیر در مراکز آموزشی معتبر و استانداردی آموزش ندیدهاند و تحت نظر اساتید بزرگ و سرشناسی نبودهاند و گرنه این اصل اوّلیهی اخلاقی را رعایت میکردند که ترساندن بیمار دردمند و همراهانش و مضطرب کردن خانوادههایشان برای دریافت وجه اضافهکاری شرمآور و بیاخلاقی محض است و در صورتی که چنین فردی اساتید سرشناسی میداشت و در مراکز معتبری آموزش دیده بود کار غیرقانونی و غیراخلاقی انجام نمیداد.
پزشکان زیر میزی بگیر اغلب بیشتر از نیاز و حقّشان طلب میکنند
این افراد بدون آنکه واقعاً نیاز مالی داشته باشند شکارهای خود را از بین بیماران کماطّلاع و ناآگاه به قوانین انتخاب و آنها را سر کیسه میکنند.
مطمئن باشید پزشک زیر میزی بگیر هیچگاه این جسارت و شهامت را ندارد که از یک مدیر کل، نماینده مجلس، استاندار و یا موارد مشابه طلب پول اضافه نماید و بر عکس شکار ناتوان و مستاصل خود را از بین بینوایان و افراد کماطّلاع از قوانین انتخاب میکند.
در صورت بررسی بیمارانی که در مراکز خصوصی شهر تهرآن و مراکز استانها و یا مراکز دانشگاهی مجبور به پرداخت زیرمیزی شدهاند متوجّه این نکته میشویم که اغلب آنها کماطلاع و از طرف دلالها و پورسانت بگیرها به این نوع پزشکان معرّفی میشوند.
یکی دیگر از مشخّصات پزشکان زیرمیزی بگیر فعّالیت غیرمعمول و نمایشی آنها در فضاهای مجازی نظیر اینستاگرام و کانالهای تلگرامی میباشد و در واقع با این فعالیّت کاذب سعی در نشان دادن تواناییهای نداشته خود به مردم و بیماران میباشند و اغلب در فضاهای مجازی وجوهی از عملکرد خود را به نمایش میگذارند که اساساً فاقد آن بوده و از آن برخوردار نیستند.
یکی دیگر از مشخّصات پزشکان زیرمیزی بگیر دادن پورسانت به پزشکان و دیگر کادر درمان برای ارجاع بیمار به آنها میباشد.
که این کار زشت با دادن پول و یا ارجاع متقابل بیمار به آنها میباشد که در اغلب موارد با ارجاع بیماران برای انجام کارهای غیرضروری نظیر نوار مغز و نوار عصب عضله و یا آزمایش خون و سونوگرافی و ... میباشد.
در کل میتوان گفت پزشکان زیر میزی بگیر بسیار ضعیف النفس هستند که قابل ترحّم بوده و به شدّت نیازمند بازآموزی مجدد هم از نظر اخلاق پزشکی و هم از نظر علمی میباشند و در صورت شناسایی این افراد، مشابه بیماریهای واگیر و عفونی مُسری بر همگان واجب است برای جلوگیری از سرایت بیماری آنان به سایر پزشکان آنها را به مراجع ذیصلاح معرفّی نمایند.
انتهای پیام/*