از چند روز مانده به محرم ضرورت مقابله با هر گونه خرافه پرستی در مکتب حسینی که باعث وهن شیعه و سو استفاده دشمنان اسلام می شود ( چه آنها که با اساس اسلام مخالفند و چه آنها که مروج طالبانیسم و بدعت های افراطی در دین هستند ) مکرر اعلام می شود .
اکنون دیگر از قمه زنی اثری نمانده اما اشکال جدیدی از اوهام و ذهنیات فردی در این ایام دیده می شود که با بهره گیری از تکنولوژی های جدید تبلیغاتی از جمله چاپ بنر و بیلبورد و … خود را به باوری های اصیل عزراداران حسینی و شیفتگان عاشورایی تحمیل می کنند .
اگر گشتی در شهر بزنید و حجم بنرها و داربست های برپا شده در سطح خیابانها و معابر را که به نوعی به تفاخر و چشم و هم چشمی هم مبدل شده نظاره کنید می بینید که عزاداری خالصانه و سنتی دراد اندک اندک رنگ می بازد. حالا برج و بارو و داربست و بنر و شمایل و بلندگوهای چندبانده است که حرف اول و آخر عزاداری ها و دستجات حسینی را می زند.
چاپ عکسی بزرگ از مداح و نوحه خوان مراسم که به نوعی شائبه تبلیغاتی بودن را در اذهان ترسیم می کند گوشه ای از این تبلیغات ناروا است .
از شعر ها و شعارهای سخیف و بی بنیاد و اساس هم نباید گذشت که متاسفانه به رغم هشدارها و تذکراتی که از سوی مراکز و مراجع مذهبی به هیات ها و افکار عمومی داده شده اما همچنان ما شاهد این نوحه ها و ابیات بی پایه و اساس که به نوعی بدعت در دین محسوب می شود هستیم.
اما امسال آنچه در شهر بیشتر نمود پیدا کرده، و آن را نسبت به سال های گذشته متفاوت تر ساخته نصب انواع
داربست های مجلل و ایجاد و تزئین جایگاه های نوحه خوانی آن هم به فاصله چند ده متر از هم است.
گویی ماراتن نصب داربست و جایگاه در شهر به راه افتاده است. در این بین به نظر می رسد که از یک مسئله مهم که همانا «وحدت شیفتگان حسینی» است غفلت شده است.
یکی از پیام های مهم عاشورا ضرورت وحدت و اتفاق شیعیان حسینی و اجتناب از تفوق و افتراق آنها بود. آنجا که به خاطر دنیادوستی و جاه طلبی برخی از همان شیعیان ظاهری و دوستان و پای در رکایان حسین( ع) از او جدا شدند و امامشان را در صحرای کربلا تنها گذاشتند.
اینک اما در این روزگار و بعد از ۱۴۰۰ سال تعدد و کثرت دستجات حسینی که متاسفانه تعداد عزاداران برخی از آنها به چند ده نفر هم نمی رسد چندان خوشایند و برازنده آئین های خالص و زیبای حسینی نیست. در یک محله و خیابان به جای آنکه شاهد اجتماع و اتحاد عزاداران در قالب یک دسته بزرگ حسینی باشیم شاهد راه اندازی و فعالیت های دستجات متعدد به فاصله چند ده متر هستیم که تعداد طبل و سنج و آلات به کار رفته در هدایت برخی از این دسته ها از تعداد شاه حسین گویان بیشتر است! بلندگوها هر شب بیشتر و صدای آنها بلندتر می شود تا صدای نوحه خوان این دسته بلند تر از صدای نوحه خوانی دسته همسایه باشد.
داربست ها و بنرهای نصب شده این دسته هر روز بیشتر و پررنگ و لعاب تر می شود تا فضای ایجاد شده آن از بنرهای آن دسته همسایه چشمگیرتر باشد. حال بماند که رفتارها و حرکات و حتی پوشش برخی از حاضران در این دستجات با هیچ یک از منش ها و سلوک عزاداران واقعی همخوانی ندارد!
مسابقه نصب بنر و داربست و احتمال سقوط مخرب آن به جایی رسیده که شهرداری تبریز به صراحت به موضوع ورود کرده و هشدار داده که تبعات سقوط احتمالی این بنرها و داربست ها بر عهده نصب کنندگان خواهد بود.
هر چند عزاداری حسینی در سال های مختلف نیازمند خلاقیت ها و نوآوری ها در سبک و نحوه اجراست اما نباید برخی از توهمات و رفتارها و خرافات را با استفاده از تکنولوژی های نوین به صحنه عزاداری خالصانه حسینی تحمیل کرد.
همه مراجع دینی و مذهبی این رویه و نگرش به شخصیت آقا اباعبدا… الحسین و ۷۲ شهید کربلا را قبول نمی کنند. از نظر عقلی نیز این عبارات و رفتارها و حتی برخی از آهنگ های مبتذل به کار رفته در نوحه خوانی ها به هیچ وجه پذیرفته نیست و باعث سو استفاده بد خواهان دین و تشیع می گردد .
این قبیل رفتارها و عبارات چون سمی خزنده هستند که اگر با آنها مقابله نشود در سالهای آینده می تواند اساس باورهای دینی مبتنی بر عقلانیت محبان دلسوخته ی حسینی را زیر سوال ببرد.
گزارش از محمد امین خوش نیت