فرید لطفی در گفتگو با خبرنگار تابناک کرمانشاه اظهار داشت: از اواخر سال 97 روح جدیدی برکالبد بی روح بازار بورس دمیده شد. رونق بازار شتاب یافت . شاخص کل مقاومت های روانی و تکنیکالی را یکی پس از دیگری به مدد تزریق نقدینگی فزاینده می شکست و بی توجه به هیاهوهای جنجالی بازار های موازی روند صعودی را بی وقفه می پیمود .
وی در ادامه افزود : تقریبا از همان اوان ، ندا های عجیب و غریب از نهاد برخی تحلیل گران و شاید جاماندگان از رشد بورس ، به گوش می رسید .
" بازار بورس حباب دارد . "
این گروه اغلب به مدد یک ابزار تحلیلی این حرف را می زدند .
لطفی همچنین اظهار داشت : یا از تحلیلگران بنیاد گرا و اصطلاحا : فاندامنتالیست بودند و باتوجه به کاهش شاخص تجاری ناشی از کاهش صادرات که نشات گرفته از تحریم های ظالمانه و کاهش تولید و سودآوری شرکت ها بود ، قلم فرسایی می کردند و با محاسبه چند نسبت اقتصادی رایج من جمله نسبت "قیمت بر در آمد" (P/E) به این نتیجه می رسیدند که ریسک به بازده بازارسرمایه افزایش یافته و حباب دارد .
وی در ادامه تاکید کرد : آنچه ایشان را به این نتیجه می رساند صرفا تکیه بر شاخص ها و ثابت های اقتصادی و بازاری سالهای گذشته و استاندارد آن سالها بود . به بیان بهتر از مقایسه نتایج محاسبات بااستانداردهای سالهای گذشته در خصوص حال و اینده بازار اظهار نظر می کردند .
این تحلیل گر بازار های مالی گفت : در کشوری که دائما درگیر تورم ( inflation ) است و حتی در برخی سالها دچار رکود تورمی ( stagflation ) نیز می شود ، استفاده از استاندارد های از پیش تعیین شده و ثابت برای مقایسه بنیادی، چیزی جز خطا در تحلیل به ارمغان نمی آورد .
وی تصریح کرد : گروه دیگری که در مشایعت دسته اول چارت های قیمتی را مبنا قرار می دادند و به مدد اصول تکنینکال کلاسیک ، در پوشش چارتیست ها یا تکنیکالیست ها ،با ارائه چند خط روند و اندیکاتورهای تحلیلی سقف رشد شاخص را فریاد می زدند ، از فیبوناچی گرفته تا جان مورفی همه را شاهد می گرفتند تا بگویند اینجا پایان راه است و تمام .
لطفی با این سوال که اگر بپرسید اینان همگی اشتباه می گفتند ؟ گفت: پاسخ منفی است . و اگر بپرسید پس ایراد کار در کجا بود و است ؟ باید بگویم : تکیه بر یک ابزار تحلیلی خطای بزرگ یک تحلیل گر . یک خطای نابخشودنی است .
در ادامه بیان داشت که به هیچ وجه تصور نکنید صرفا میتوان با چارت قیمت یا همان تکنیکال همه ابعاد بازار را تحلیل کرد و برای آینده مبهم تر از حالش نسخه پیچید . غلط است اگر بخواهیم صرفا به سود آوری شرکت ها ، تعداد قراردادهای بسته شده ، کاهش هزینه های عملیاتی و یا تمام عوامل بنیادی تکیه کنیم ونظریه پرداز آینده بازار باشیم .
هم چنین با این عنوان که خب چه باید کرد ؟ پاسخ داد: باید به هنگامه ی تحلیل ، یک بسته ی تحلیلی کامل بر بستر اقتصاد خرد و کلان با استفاده از ابزار های فاندامنتال و تکنیکال ارائه داد .
بطور مثال چرا درباره تحلیل شاخص هم فاندامنتالیست ها و هم تکنیکالیست ها به اشتباه تحلیل کردند و به " حبابیون " معروف شدند ؟پاسخ ساده است ، چون به هیچ یک از متغییر های اقتصادی در سطح خرد و کلان اندک توجهی نداشتند . و توضیح داد که در اقتصاد خرد منشا تعیین قیمت میزان عرضه و تقاضا است . این در هر بازاری اصلی پذیرفته شده و مترقی است . ورود جریان نقدینگی عامل رشد اقتصادی و افزایش عمق بازاراست . حال با وجود فزونی تقاضا و رشد حجم نقدینگی آیا مقاومت های ترسیمی چارتیست ها یا بالابودن نسبت P/E بنیادی ها اهمیتی میابد ؟
در سطح اقتصاد کلان ، در چند سال اخیر شاهد تغییر کلی و بنیادی در بودجه ریزی و برنامه ریز ی اقتصادی بودیم . نفت دیگر 140 دلار نیست . دیگر نمی شود راحت نفت را فروخت . واردات و صادرات اوضاع خوبی ندارند . کسری بودجه و پویای بازار از کجا باید تامین شود ؟ به هر بازاری اعم از ارز ومسکن و ... رو می کنیم موجب سرگردانی نقدینگی و افزایش تورم می شود .
چه کنیم که هم نقدینگی را ساماندهی کنیم ، بازار را رونق ببخشیم و هم کسری بودجه را مرتفع کنیم ؟راهی بجز بازار مهجور و فراموش شده بورس داریم ؟
وقتی یک بازار می توانید در عین سادگی این میزان مزیت را برای یک دولت و مردمانش به ارمغان بیاورد آیا حباب مورد اشاره چارتیست ها و بنیادگرا ها اهمیتی دارد ؟
در پایان گفت : بنابراین می شود و باید به آینده بازار سرمایه امیدوار بود و با تکیه بر اصولی معقول همیشه در این بازار به کسب سود در نتیجه یک بازی برد_برد یا با حاصل جمع مثبت اندیشید .
اینکه چگونه میتوان همواره در چنین بازاری به کسب سودامیدوار بود ، موضوع مقالات آتی است .