به گزارش تابناک مازندران ، محمد درویش در خبر مازندران نوشت:
باید خود را برای یک پهنه فرسایش بادی، چشمه تولید گرد و خاک و نمک بزرگ در استان‌های شمالی آماده کنیم.
الان در کشور ما که ده‌ها رودخانه از البرز شمالی وارد خزر می‌شود، تقریبا روی همه این رودها، ده‌ها و بلکه صدها سد ساخته شده و همچنین با کانال‌های زه‌کشی، عملا اگر به کنار پای‌آب این رودها در رودها در اترک و گرگانرود مراجعه کنیم، یک قطره آب هم وارد خزر نمی‌شود.
مثلا از سدی که در بالادست در استان خراسان شمالی احداث شده گرفته تا استان گلستان روی رودها سدسازی صورت گرفته است. در استان مازندران به همین ترتیب و استان گیلان نیز در سفیدرود، عملاً هیچ آبی وارد خزر نمی‌شود. از بس که ما در بالا دست در منجیل، استان اصفهان و کردستان سدسازی کردیم، میزان آب ورود از این نواحی به خزر به صفر رسیده است. به همین ترتیب، ترکمنستان، آذربایجان و قزاقستان نیز همین اقدام را کرده و اجازه نمی‌دهند تا آب شیرین‌شان وارد خزر شود.
منبع آب واقعی که باعث حیات خزر بود، ولگا رود را داشتیم. این رودخانه عظیم بالغ بر ۹۳۰ میلیارد مترمکعب آورد سالانه دارد که اگر آن را با کارون-به عنوان بزرگترین رودخانه ایران-با میزان آورد سالانه ۱۴ میلیارد مترمکعب مقایسه کنیم به بزرگی آن پی خواهیم برد.
طبق شنیده‌ها، روسیه بیش از هزار سد در حال احداث روی ولگا دارد و چشم‌انداز درازمدت این رودخانه این است که روسها نیز در تلاشند تا حتی یک قطره آب وارد خزر نشود.
باید دید که روسها می‌توانند از جنگ اوکراین خلاص شوند یا خیر؟ چرا که در حال حاضر که روسها بودجه سنگینی برای پروژه‌های سدسازی نیاز دارند و نمی‌توانند وامی هم از بانک جهانی بگیرند. به همین دلیل نیز سرعت ساخت این سدها خیلی کم شده است. اگر روسیه از بحران جنگ اوکراین خلاص شود، سرعت خشک شدن خزر افزایش خواهد یافت.