به گزارش تابناک مازندران، هر چند این آمار که توسط سازمان پزشکی قانونی مطرح شده است کاهش آمار غریق را نشان می دهد ولی باز هم آماری است که نمی‌توان و نباید از کنار آن به راحتی گذشت؛ مرگ 112 نفر در دریا و بعضاً رودخانه‌هایی که نه جنگ در آن رخ داده و نه طوفان‌های سهمگین علت آن بود، مسأله است که واقعاً باید درباره آن تأمل کرد وجود طرح‌های متعدد دریا در استان مازندران نباید این چنین دریا را مرگبار کند اما این رویه انسان را به تأمل وا می‌دارد، چرا مرگ در سواحل و رودخانه‌هایی که افراد برای آرامش گذر می‌کنند، این‌چنین غضب‌ناک می‌شود، مشکل از کجاست؟
از دریا، مردم و یا طرح‌های سالم‌سازی دریا؟ دریا نمی‌تواند مقصر به‌شمار آید، چون ما انسان‌ها هستیم که یک پدیده را خوب یا بد تعبیر می‌کنیم و آنچه که سبب غضب ناک شدن یک پدیده طبیعی می‌شود را در خود انسان‌ها باید جست‌وجو کرد.
دو علت دیگر یعنی مردم و طرح‌هایی که ارائه می‌شود، طبیعتاً مهم‌ترین نقش را دارند، اگر فقط مردم به‌عنوان استفاده‌کنندگان از دریا زمانی که گام در ساحل می‌گذارند، به هشدارهای ناجیان غریقی که تنها امکانات آنها در طرح‌های دریا سوت است، توجه کنند و در زمان ممنوعیت شنا دل به دریا نزنند، مطمئناً دریا برای‌شان مرگبار نیست و کرانه آبی دریای مازندران جلوی چشم آنها و عزیزان‌شان تیره و تار نخواهد شد.
کنار این مسئله طرح‌های دریا را هم اگر متولیان این طرح‌ها که البته و صدالبته هنوز متولی سازمان‌یافته و سامانه‌یافته‌ای هم ندارد، گسترش دهند و خلاصه در پارچه‌های برزنت نکنند، مطمئناً از مرگبار بودن دریا کاسته می‌شود و با ارائه امکانات تفریحی بیشتر و ایمن در دریا می‌توان باز هم رکورد زد برای مازندران این‌بار نه در بالاترین آمار غریق بلکه در کاهش آمار غریق و در کنار آن فراهم کردن شرایط مناسب برای میزبانی از مسافران و در کنار آن توجه به بخش گردشگری سالم و البته اقتصادی و تحقق این مسئله بی‌شک با شکل‌گیری سازمان عمران سواحل محقق می‌شود که این طرح خیلی خوب پیش رفته بود البته نه به روی کاغذ.
بلاغ