شهریورگان یا آذر جشن از جمله جشن‌های ایران باستان بوده و از شمار جشن‌های آتش به شمار می‌رود.
روز چهارم از هر ماه به نام شهریور بوده و چهارم ماه
شهریور جشن شهریورگان است که مردم در خانه‌ها آتش می‌افروختند و ستایش
خداوند و شکر نعمت‌های او به‌جای می‌آوردند و در خانه‌ها اغلب میهمانی برپا
کرده و خوراک‌های متنوع و ویژه تدارک می‌دیدند.
طوبا اوصانلو در این‌باره در گفت‌وگو با فارس، با
بیان اینکه شهریور روز از ماه شهریور چهارمین روز از شهریور ماه باستانی
است، اظهار کرد: واژه شهریور در اوستا خشتره وئیریه که در پارسی شهریور شده
است.
وی اضافه کرد: جزو اول این کلمه خشتره به معنای قدرت
و حکومت کشور است و کلمات شهر و شهریار از این واژه گرفته شده و جزء دوم
به معنای آرزو شده بنابراین معنای ترکیبی آن حکومت آرزو شده یا کشور خواسته
شده است.
مسئول واحد مردم‌شناسی و میراث معنوی اداره‌کل میراث
فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران تصریح کرد: این امشاسپند (نگهبان)
در عالم روحانی مظهر قدرت و نیرو بوده و در عالم جسمانی پاسبانی فلزات با
او است.
اوصانلو یادآور شد: زرتشتیان این جشن را نیز مانند
سایر جشن‌ها با سپاس و نیایش به درگاه اهورامزدا آغاز و با جشن و سرور به
پایان می‌رسانند.
وی اظهار کرد: اعتقاد زرتشتیان بر این بوده که این
روز پیدایش زمین است، جشن کشاورزی که خرمن دانه‌ها در کشتزارها فراهم شده و
بسیاری از میوه‌ها از درختان چیده می‌شوند و در باور آنان هنگام آفریده
شدن زمین از سوی خداوند است.
مسئول واحد مردم‌شناسی و میراث معنوی اداره‌کل میراث
فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران خاطرنشان کرد: شهریور امشاسپند
مینوی سروری و فرمانروایی بر تن، جان و روان و پیشرفت داد و دادگستری و
گرامیداشت دارایی و سربلندی ایرانیان است.
اوصانلو در پایان گفت: در ماه شهریور با توجه به
اینکه اواخر برداشت خرمن است و با توجه به بارندگی‌ها به استقبال پاییز
می‌رویم رسوم اغلب کشاورزان مازندران این است که با فروش محصولات خود اغلب
مراسم عروسی و خرید آن در این ماه انجام می‌دهند.