به گزارش تابناک، برخی از محققان معتقدند که اولین نکته حایز اهمیت در این رابطه پیشگیری از افزایش جمعیت این قشر آسیب پذیر می باشد و باید با راهکارهای مناسب اجتماعی و با ورود به لایه‌های درونی اجتماع و برگزاری کارگاه‌‌ها و آگاه‌سازی بانوان تا حد امکان از این چالش جلوگیری شود.
باید پذیرفت که این افراد در جامعه حضور دارند و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت و انکار کرد. برخی از این افراد محصول تربیت نادرست جامعه هستند و به خاطر همین آسیب‌دیدگی و محرومیت از فضای سالم اجتماعی باید به آنها توجه کرد.وجه زن بودن در وجود آنها کم‌ترین مشخصه‌ای است که به چشم‌مان می‌آید، در حالی که برچسب‌های معتاد، تن‌فروش، کارتن‌خواب و ... به نحوی بارز در وجود آنها خود را به رخ‌مان می‌کشند.
آسیب‌شناسی برای این بانوان محروم در سطح خرد و کلان مطرح است. امروزه با توجه به تحولاتی که در جوامع مختلف درحال رخ‌دادن است، تنوع آسیب‌های اجتماعی و افراد در معرض خطر نیز در حال تغییر شکل و افزایش است و دلایل مختلفی موجب بروز آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
از جمله این عوامل می‌توان به سست شدن روابط حاکم بر خانواده که رسانه‌های غربی روی آن تمرکز کرده‌اند، مهاجرت بی رویه به شهرها، گسترش سکونت‌گاه‌های غیررسمی، ناهماهنگی بین سازمان‌های فعال در زمینه زنان آسیب دیده اجتماعی، بی توجهی این نهادها به تجربه‌های یکدیگر برای برطرف کردن آسیب‌های اجتماعی و نبود استراتژی مشخص و یکپارچه در این زمینه اشاره کرد. البته نگاه مسئولان به زنان آسیب‌دیده اجتماعی آسیب‌نگر است نه سلامت محور.
در این زمینه سرکشی از زندان‌ها و ملاقات با این افراد توسط مسئولان و برگزاری دوره‌های آموزشی و آگاه‌سازی بانوان آسیب‌دیده در انتخاب‌درست مسیر زندگی می‌تواند در بسیاری از مواقع راه‌گشا باشد.
برای بخش اعظمی از این افراد نیز که در جامعه حضور دارند و زندگی می‌کنند، می‌توان در تعامل با ادارات اجتماعی مانند بهزیستی از دسته‌بندی و درمعرض پرخطر بودن و یا مرز خطر بودن آنها آگاهی پیدا کرد. مسئولان هم با در جریان قرار گرفتن از وضعیت این افراد و معرفی آنها به کارشناسان امر برای ریشه‌یابی مشکل می‌توانند به راهکارهای ممکن برای برون‌رفت از این معضل اجتماعی دست پیدا کنند.
پرداختن به مشکل این افراد، تابوی اجتماعی نیست؛ بلکه نوعی پرداخت هزینه است که از هر طرف که به آن نگاه کنیم سود و منفعتی وافر دارد. باید به زنان آسیب‌دیده نگاه انسانی داشت. نگاه انسانی است که اجازه می‌دهد آنها به‌راحتی و بدون نگرانی، بدون اینکه حتی مجبور باشند اسم و آدرسشان را بگویند برای پیشرفت در زندگی و بهبود وضع موجودشان به کارشناس مراجعه کنند؛ مهم این است که ما بتوانیم برای درمان ایجاد انگیزه کنیم.
اگر همین‌طور و با همین نگاه فعلی به مسائل زنان بنگریم و سکوت کنیم و به اندازه کافی نگوییم، این نگفتن‌ها خطرات موجود را افزایش می‌دهد.
درواقع؛ زنان آسیب دیده واقعیت جامعه ما هستند، با این حال جامعه ما اغلب روی این واقعیت سرپوش گذاشته است. جامعه، خانواده و حتی خود این زنان نگاهی منفی به خود دارند و آسیب‌هایی که در گیر آن هستند را به عنوان یک انگ پنهان می‌کنند.