به گزارش تابناک مازندران، ابوالحسن خوشرو استاد موسیقی مازندران به قابلیت‌های موسیقی مازندرانی اشاره کرد و گفت: موسیقی مازندران دارای انواع عاشقانه، حماسی، فلسفی، روانشناسانه و پند و اندرز است.
* موسیقی عاشقانه مازندرانی با موسیقی کوچه و بازاری متفاوت است
وی با بیان اینکه موسیقی عاشقانه مازندرانی با موسیقی کوچه و بازاری متفاوت است، گفت: موسیقی اصیل آن است که فرد بتواند در کنار همسر و فرزندان خود از آن بهره‌‍‌مند شود و به مقام زن و موسیقی توهین نکند و محدود کردن موسیقی و زن در لذت‌جویی، توهین به آنهاست.
هنرمند موسیقی حماسی مازندران با بیان اینکه باید در هنر، اندیشه کرد و هنر شور است که باید با شعور همراه باشد تا دارای متانت و شخصیت و همراه با آگاهی باشد، خاطرنشان کرد: از نوجوانی تاکنون سعی کرده‌ام حرف بی‌ربط در آثارم نباشد؛ لودگی و هجو از هنر به دور است.
وی با بیان اینکه وجه فرهنگی معرفی تمدن کهن مازندران از مهم‌ترین انگیزه‌های من برای فعالیت‌های هنری بوده است، اضافه کرد: بخش مهمی از هنر بر‌اساس نیاز جامعه شکل می‌گیرد و هنر ارتباط تنگاتنگی با امرار معاش دارد، فرهنگ مازندران ظرفیت جهانی شدن دارد.
* کشف نهفته‌های فرهنگ مازندران
هنرمند موسیقی مازندران با اشاره به اینکه استاد طالبی به‌دلیل صلابت کار و ظرافت فن بیان از الگو‌هایم بوده است و کشف نهفته‌های فرهنگ مازندران از انگیزه‌های دیگر من در فعالیت‌های هنری است و منظومه‌های «فاطمه و مسکین، هژبر سلطون، مشتی، حسین‌خان، رشید‌خان و حامد» جاودانه شدند، اظهار کرد: نیاز جامعه باعث نوآوری و تکامل می‌شود و در حال حاضر نوآوری در موسیقی مازندران کند و لاک‌پشتی است و باید از گذشته مطلع باشیم تا در آینده توسعه یابیم و هیچ کلاسی، هنرمند تولید نمی‌کند بلکه تکنیک‌ها را می‌آموزد؛ هنر الهام است و جامعه همیشه بیدار و پرشور است و خواننده را ارزیابی می‌کند.
خوشرو با اشاره به اینکه هنرمند برای تولید آثار هنری خود باید در متن جامعه حضور یابد، زندگی مردم را لمس کند و جزئیات زندگی آنان را در آثارش ذکر کند تا اثرش تأثیرگذار باشد.
وی با اشاره به اینکه شاعران مازندرانی که با موسیقی آشنایی داشته باشند، اندک هستند و تفننی کار می‌کنند، بیان کرد: هنرمند باید تنها کارش هنر باشد و مصنوعی فعالیت نکند؛ سوژه به اندازه کافی وجود دارد و شاعر باید به‌دنبال نقش‌آفرینی خود در هنر باشد.
* موسیقی مازندرانی چندبعدی است
هنرمند مازندرانی به چگونگی شکل‌گیری اثر «رشید‌خان سلطون» اشاره و خاطرنشان کرد: برای تحقیق بیشتر این اثر به گرمسار مسافرت کردم و از نظرات و مستندات مختلف در مناطق گوناگون استفاده کردم.
وی با بیان اینکه موسیقی مازندرانی چندبعدی است و نباید آن را غمگین ارزیابی کنیم، اضافه کرد: برخی محرومیت‌ها در جامعه باعث نمایاندن عشق در جامعه می‌شود.
خوشرو ادامه داد: سال 44 با احمد محسن‌پور آشنا شدم که او ویولن و من فلوت کار می‌کردم؛ در سال 50 مشکل خواننده در گروه داشتیم و من تنها در حسینیه‌ها می‌خواندم؛ در سال 56 به‌صورت تصادفی با حضور احمد محسن‌پور در آلاشت، «امیری» خواندم و احمد محسن‌پور با صدای بلند کلمه «یافتم» را بیان کرد و اینچنین کار خوانندگی را شروع کردم.
وی با اشاره به اینکه «هژبر سلطون» اولین کاست ما بود و به‌دلیل اینکه ساز کوبه‌ای کامل نداشتیم، روی چراغ علا‌ءالدین میزدم، افزود: مادر مرحوم احمد محسن‌پور مشوق فعالیت‌های شبانه‌روزی ما بود و سختی‌های لذت‌بخشی داشتیم.
خوشرو با بیان اینکه اثر «رشید‌خان سلطون» باعث تشویق عموم مردم از این اثر شد به اجرای اثر «مشتی» در سال 59 اشاره کرد و با بیان اینکه سال‌ها، مرا «مشتی» صدا می‌کردند، یادآور شد: شخصیت «هژبر» و «مشتی» در آثار حماسی خوانده شده نمایان شد و سپس «حسین‌خان»، «حامد»، «سمفونی جنگ و شهید»، «آفتاب‌ته، اسا ره‌سو، شوار و نرگیس‌جار»، را اجرا کردم.
وی با بیان اینکه مسئولان ارشد از علاقه‌مندان و حامیان هنر هستند ولی برخی مدیران میانی به‌دلیل کج‌سلیقگی، ناآشنایی با هنر و یا حسادت مانع ایجاد می‌کنند، خاطرنشان کرد: هیچ‌وقت ترانه خنثی اجرا نکردم؛ اذهان عمومی، منظومه‌ها را دوست دارند و زندگی خود را با آن تطبیق می‌دهند.
هنرمند موسیقی حماسی مازندران، در پایان گفت: پدرم «کاست» را مانند کتاب می‌دانست؛ به پدرم قول دادم تا آثار فاخر، حماسی و عاشقانه برجسته و آموزه‌های دینی را در آثارم نمایان کنم.